İvmek

Ön Türkçe ēb- “acele etmek” sözünden gelir.

Dîvânu Lugâti’t-Türk:

udu bârıp üküş ēwdim “onu kovalarken acele ettim”

İvme, ivedi gibi sözler bu sözcükten türemiştir.

Kaşgari DLT’de uzun ünlü ile göstermişse de türemelerinde uzun ünlünün kaybolduğunu da göstermiştir.

ēw- > ewēklik vs.